Στο σπιτι
Εδω και σχεδον δυο μηνες, δηλαδη μεσα Μαρτίου, ηρθε απο Ελλαδα o...
Βασίλης, ο τεχνικος που περιμενα για να βοηθησει στη δουλειά καθως το εργο προχωραει και γινεται πιο απαιτητικο.
Ο Βασίλης ειναι συμπτωματικα απο τη Λαρισα και μαλιστα μενει στα Ταμπακικα, που η προσπαθεια εκμοντερνισμου τους εδωσες το αχαρο ονομα Αμπελοκηποι χωρις να υπαρχει μισο σταφυλι εκει. Στην ομαδα της γειτονιας έπαιζα ποδοσφαιρο μερικα χρονια πριν. Η επαφη του Βασιλη με την ομαδα ειναι στενη κι ετσι με ηξερε απο πριν. Εγω να πω την αλήθεια δεν τον θυμομουν πριν τον δω. Μολις τον ειδα ομως αμεσως τον αναγνωρισα ενα απόγευμα Κυριακης στο αεροδρόμιο του Νουκασοτ οπου πηγα να τον υποδεχτω.
Το αεροδρομιο ειναι παλιο. Πολυ παλιο. Το ιδαιτερο ειναι οτι το τερμιναλ δηλαδη ο χωρος υποδοχης και περιθαλψης των ταξιδιωτων ειναι πολυ μικρος. Ειδικα ο χωρος αναμονης για τις πτησεις που έρχονται φεν υπάρχει. Κυριολεκτικα. Περιμενεις απ εξω στα απέναντι τσιμεντενια παγκακια μαζι με ολους τους ντοπιους που περιμένουν καποιον συγγενη ξενιτεμενο, και τους Κινεζους. Παντου υπαρχουν Κινεζοι.
Αυτο που παρατηρησα ειναι οτι οι Μαυριτανοι υποδέχονται οικογενειακα. Δηλαδη ολοκληρες οικογενειες μπορει και δεκα ατομων να περιμενουν ενα αγαπημενο προσωπο. Η υποδοχη παντα ειναι ωραια εικονα.
Εχω περασει πολλες ωρες σε αεροδρομια και την εχω ζησει πολλες φορες. Οπως λεει και το τραγούδι "Ο μισεμος (χωρισμος) ειναι καημος το κατευοδιο ζαλη και το καλωσορισατε ειναι χαρα
μεγαλη".
Θαλασσακι - Λιζετα Καλημερη
Η αφιξη του Βασιλη σημανε αυροματα την μετακομιση σε σπιτι αντι του αθλιου ξενοδοχειου που εμεινα αυτους του δυο ατελειωτους μηνες. Τα εξοδα βλεπεις ηταν πολλα. Η εταιρεία εχει αρκετα σπιτια κι ετσι προτιμησε να διαθεσει ενα για να μεινουμε εμεις. Μου του ειχαν προαναγγειλει πριν ακομα ερθω οτι θα μεινω μια εβδομαδα σε ξενοδοχείο κι επειτα θα με πανε σε διαμερισμα. Έτσι το ελεγαν. Αυτή η εβδομαδα τελικα ειχε περιπου 60 μερες. Ο χρονος διαστέλλεται ελεγε ο Αϊνστάιν. Μαλλον ειχε στο μυαλο του Μαυριτανους οταν το ελεγε. Ολος ο χρόνος διαστέλλεται εδω, σε ολες τις εκφρασεις της ανθρώπινης δραστηριοτητας. Ολα γίνονται αργα και μετα. Παντα μετα. Απ τις πρωτες λεξεις που μαθαινει κανεις ειναι το απρε που θα πει μετα στα Γαλλικα. Απρε απρε απρε... Αυτο ισως ακούγεται λιγο ζεν για καποιους και ωραια κατασταση χωρις αγχος αλλα πιστεψτε με οταν θες να κανεις μια δουλειά δεν ειναι καθολου χαλαρωτικο.
Τα σπιτια - Σωκρατης Μαλαμας
Δεν ηξερα πραγματικα τι να περιμενω οσων αφορα το διαμερισμα. Μου λεγαν απο δω οτι ειναι ωραιο κι οτι το ετοιμαζουν. Παλι το ωραιο ειναι σχετικο. Και το ξενοδοχείο για καλο μου το συστηνανε. Αρα με τη συλλογιστική ειχα λιγο ανησυχησει. Τα πλεονεκτηματα προφανη, πιο ανετα, πιθανον πιο χαλαρα, μπορει να ερθει ενας ανθρωπος να φιλοξενησεις απο Ελλαδα, μαλλον μεχρι εδω. Τα μειονεκτηματα κι αυτα προφανη, σίγουρα δεν θα ηταν στο κεντρο, δεν θα ειχαμε το σερβις, το
φαγητο απο που θα ερχοταν, καθαριοτητες ποιος θα εκανε, πλυντήριο... Μου ειπανε θα μας εχουν ανθρωπους. Για να δουμε, ειχα μια αγωνια κυριως γιατι εκτος δουλειας αν δεν εχεις κατι αλλο να κανεις θες μια αξιοπρεπή διαμονη.
Εκεινη την Κυριακή λοιπον φευγοντας απο τη δουλειά πηγαμε στο ξενοδοχειο να παρουμε τα πράγματα μου, αποχαιρετησα το προσωπικο που πλεον ηταν κατι παραπανω απο γνωστοι. Αποχαιρετησα τα κατσαριδακια στο δωματιο μου. Τα ειχα βγαλει και ονοματα, τοσο καιρο ημασταν στο ιδιο δωματιο. Δεν ειχαμε αγκαλιες και κλαματα θεωρησα οτι δεν θα ηταν καλο για κανεναν απο μας και ξεκινησαμε για το νεο σπιτι. Τον Βασιλη θα τον παραλαμβαναμε αργοτερα. Βγαινοντας απο το κεντρο της πολης και μετα απο κανενα δεκαλεπτο διαδρομης σε γνωστους δρομους, στριψανε σε εναν αμμοδρομο. Προχωρησαμε αρκετα ψαχνοντας γιατι κι οδηγος δεν το ηξερε καλα απ οτι φανηκε. Η συνοικία ειχε πολλα καλα σπιτια μαλλον βιλες.
Σταματησαμε μπροστα απο εναν μαντροτοιχο και μπηκαμε σε μια μαλλον μικρο και αχρωμο προαυλιο. Το διαμερισμα ηταν τελικα μεζονετα.
Μια τεράστια μεζονετα με τεσσερα πολυ μεγαλα υπνοδωματια το καθενα με ατομικο μπανιο σε μεγεθος σχεδον δωματιου. Ειχε τρια σαλονια και μια κουζινα. Μου φανηκα μαλλον παλια κι ανακαινισμενη. Πηγαινοντας πρωτος ειχα την ευκαιρία να διαλεξω δωματιο. Αλλωστε μαλλον το δικαιουμουν μετα απο δυο μηνες στις συνθηκες του ξενοδοχείου. Διαλεξα ενα αρκετα φωτεινο και φυσικα...μεγαλο. Το κρεβατι τα κομοδινα και η ντουλαπα ηταν καινουρια. Μου ειχαν κι ενα χαλακι οπως συνηθιζεται παραδοσιακα. Δςν μπορουσα να πω οτι ηταν και πολυ καθαρο γενικα.
Με υποδεχτηκε μια κοπέλα η Ροκαγιε η οποια οπως αποδείχτηκε τα ειχε οργανωσει ολα και της εχει ανατεθει η φροντιδα μας. Δηλαδή ειναι αυτή που μας φερνει οτι χρειαζομαστε. Το ψυγειο ηταν γεματο με ενα σωρο αναψυκτικα. Ειχα μια καφετιερα οπως ειχα ζητησει αλλα τον λαθος καφε.
Πηγαμε πηραμε τον Βασιλη κι επιστρεψαμε. Διαλεξε κι αυτός ενα δωματιο και τακτοποιηθηκαμε. Του Βασιλη η Μαυριτανια δεν του εκανε καμια σπουδαια εντυπωση στη διαδρομη προς το σπιτι απ οτι καταλαβα. Αλλωστε ηταν στη Νιγηρια για 9 μηνες πρις ερθει. Επισης εχει δουλεψει και στο Καμερουν. Επομενως η επαφη του με την Αφρικη δεν ηταν φρεσκια. Τα ειχε ξαναδεί πανω κατω. Περασαμε απο το σουπερμαρκετ, πηραμε τα απαραιτητα και πεσαμε νωρις για
υπνο. Πολυ γρήγορα διαπιστωσα οτι ειμασταν αρκετα μακρυα απο το κεντρο της πολης. Επισης το σουπερμαρκετ ηταν περιπου 2 χλμ μακρυα. Το ίντερνετ στην περιοχη δεν ειχε καλο σημα, σχεδον ανυπαρκτο. Το κρεβατι ηταν σκληρο σαν σανιδα. Θα το συνηθισω ειπα και προσπαθησα να κοιμηθω. Αυριο ειναι μια αλλη μερα...
Βασίλης, ο τεχνικος που περιμενα για να βοηθησει στη δουλειά καθως το εργο προχωραει και γινεται πιο απαιτητικο.
Ο Βασίλης ειναι συμπτωματικα απο τη Λαρισα και μαλιστα μενει στα Ταμπακικα, που η προσπαθεια εκμοντερνισμου τους εδωσες το αχαρο ονομα Αμπελοκηποι χωρις να υπαρχει μισο σταφυλι εκει. Στην ομαδα της γειτονιας έπαιζα ποδοσφαιρο μερικα χρονια πριν. Η επαφη του Βασιλη με την ομαδα ειναι στενη κι ετσι με ηξερε απο πριν. Εγω να πω την αλήθεια δεν τον θυμομουν πριν τον δω. Μολις τον ειδα ομως αμεσως τον αναγνωρισα ενα απόγευμα Κυριακης στο αεροδρόμιο του Νουκασοτ οπου πηγα να τον υποδεχτω.
Το αεροδρομιο ειναι παλιο. Πολυ παλιο. Το ιδαιτερο ειναι οτι το τερμιναλ δηλαδη ο χωρος υποδοχης και περιθαλψης των ταξιδιωτων ειναι πολυ μικρος. Ειδικα ο χωρος αναμονης για τις πτησεις που έρχονται φεν υπάρχει. Κυριολεκτικα. Περιμενεις απ εξω στα απέναντι τσιμεντενια παγκακια μαζι με ολους τους ντοπιους που περιμένουν καποιον συγγενη ξενιτεμενο, και τους Κινεζους. Παντου υπαρχουν Κινεζοι.
Αυτο που παρατηρησα ειναι οτι οι Μαυριτανοι υποδέχονται οικογενειακα. Δηλαδη ολοκληρες οικογενειες μπορει και δεκα ατομων να περιμενουν ενα αγαπημενο προσωπο. Η υποδοχη παντα ειναι ωραια εικονα.
Εχω περασει πολλες ωρες σε αεροδρομια και την εχω ζησει πολλες φορες. Οπως λεει και το τραγούδι "Ο μισεμος (χωρισμος) ειναι καημος το κατευοδιο ζαλη και το καλωσορισατε ειναι χαρα
μεγαλη".
Θαλασσακι - Λιζετα Καλημερη
Η αφιξη του Βασιλη σημανε αυροματα την μετακομιση σε σπιτι αντι του αθλιου ξενοδοχειου που εμεινα αυτους του δυο ατελειωτους μηνες. Τα εξοδα βλεπεις ηταν πολλα. Η εταιρεία εχει αρκετα σπιτια κι ετσι προτιμησε να διαθεσει ενα για να μεινουμε εμεις. Μου του ειχαν προαναγγειλει πριν ακομα ερθω οτι θα μεινω μια εβδομαδα σε ξενοδοχείο κι επειτα θα με πανε σε διαμερισμα. Έτσι το ελεγαν. Αυτή η εβδομαδα τελικα ειχε περιπου 60 μερες. Ο χρονος διαστέλλεται ελεγε ο Αϊνστάιν. Μαλλον ειχε στο μυαλο του Μαυριτανους οταν το ελεγε. Ολος ο χρόνος διαστέλλεται εδω, σε ολες τις εκφρασεις της ανθρώπινης δραστηριοτητας. Ολα γίνονται αργα και μετα. Παντα μετα. Απ τις πρωτες λεξεις που μαθαινει κανεις ειναι το απρε που θα πει μετα στα Γαλλικα. Απρε απρε απρε... Αυτο ισως ακούγεται λιγο ζεν για καποιους και ωραια κατασταση χωρις αγχος αλλα πιστεψτε με οταν θες να κανεις μια δουλειά δεν ειναι καθολου χαλαρωτικο.
Τα σπιτια - Σωκρατης Μαλαμας
Δεν ηξερα πραγματικα τι να περιμενω οσων αφορα το διαμερισμα. Μου λεγαν απο δω οτι ειναι ωραιο κι οτι το ετοιμαζουν. Παλι το ωραιο ειναι σχετικο. Και το ξενοδοχείο για καλο μου το συστηνανε. Αρα με τη συλλογιστική ειχα λιγο ανησυχησει. Τα πλεονεκτηματα προφανη, πιο ανετα, πιθανον πιο χαλαρα, μπορει να ερθει ενας ανθρωπος να φιλοξενησεις απο Ελλαδα, μαλλον μεχρι εδω. Τα μειονεκτηματα κι αυτα προφανη, σίγουρα δεν θα ηταν στο κεντρο, δεν θα ειχαμε το σερβις, το
φαγητο απο που θα ερχοταν, καθαριοτητες ποιος θα εκανε, πλυντήριο... Μου ειπανε θα μας εχουν ανθρωπους. Για να δουμε, ειχα μια αγωνια κυριως γιατι εκτος δουλειας αν δεν εχεις κατι αλλο να κανεις θες μια αξιοπρεπή διαμονη.
Εκεινη την Κυριακή λοιπον φευγοντας απο τη δουλειά πηγαμε στο ξενοδοχειο να παρουμε τα πράγματα μου, αποχαιρετησα το προσωπικο που πλεον ηταν κατι παραπανω απο γνωστοι. Αποχαιρετησα τα κατσαριδακια στο δωματιο μου. Τα ειχα βγαλει και ονοματα, τοσο καιρο ημασταν στο ιδιο δωματιο. Δεν ειχαμε αγκαλιες και κλαματα θεωρησα οτι δεν θα ηταν καλο για κανεναν απο μας και ξεκινησαμε για το νεο σπιτι. Τον Βασιλη θα τον παραλαμβαναμε αργοτερα. Βγαινοντας απο το κεντρο της πολης και μετα απο κανενα δεκαλεπτο διαδρομης σε γνωστους δρομους, στριψανε σε εναν αμμοδρομο. Προχωρησαμε αρκετα ψαχνοντας γιατι κι οδηγος δεν το ηξερε καλα απ οτι φανηκε. Η συνοικία ειχε πολλα καλα σπιτια μαλλον βιλες.
Σταματησαμε μπροστα απο εναν μαντροτοιχο και μπηκαμε σε μια μαλλον μικρο και αχρωμο προαυλιο. Το διαμερισμα ηταν τελικα μεζονετα.
Μια τεράστια μεζονετα με τεσσερα πολυ μεγαλα υπνοδωματια το καθενα με ατομικο μπανιο σε μεγεθος σχεδον δωματιου. Ειχε τρια σαλονια και μια κουζινα. Μου φανηκα μαλλον παλια κι ανακαινισμενη. Πηγαινοντας πρωτος ειχα την ευκαιρία να διαλεξω δωματιο. Αλλωστε μαλλον το δικαιουμουν μετα απο δυο μηνες στις συνθηκες του ξενοδοχείου. Διαλεξα ενα αρκετα φωτεινο και φυσικα...μεγαλο. Το κρεβατι τα κομοδινα και η ντουλαπα ηταν καινουρια. Μου ειχαν κι ενα χαλακι οπως συνηθιζεται παραδοσιακα. Δςν μπορουσα να πω οτι ηταν και πολυ καθαρο γενικα.
Με υποδεχτηκε μια κοπέλα η Ροκαγιε η οποια οπως αποδείχτηκε τα ειχε οργανωσει ολα και της εχει ανατεθει η φροντιδα μας. Δηλαδή ειναι αυτή που μας φερνει οτι χρειαζομαστε. Το ψυγειο ηταν γεματο με ενα σωρο αναψυκτικα. Ειχα μια καφετιερα οπως ειχα ζητησει αλλα τον λαθος καφε.
Πηγαμε πηραμε τον Βασιλη κι επιστρεψαμε. Διαλεξε κι αυτός ενα δωματιο και τακτοποιηθηκαμε. Του Βασιλη η Μαυριτανια δεν του εκανε καμια σπουδαια εντυπωση στη διαδρομη προς το σπιτι απ οτι καταλαβα. Αλλωστε ηταν στη Νιγηρια για 9 μηνες πρις ερθει. Επισης εχει δουλεψει και στο Καμερουν. Επομενως η επαφη του με την Αφρικη δεν ηταν φρεσκια. Τα ειχε ξαναδεί πανω κατω. Περασαμε απο το σουπερμαρκετ, πηραμε τα απαραιτητα και πεσαμε νωρις για
υπνο. Πολυ γρήγορα διαπιστωσα οτι ειμασταν αρκετα μακρυα απο το κεντρο της πολης. Επισης το σουπερμαρκετ ηταν περιπου 2 χλμ μακρυα. Το ίντερνετ στην περιοχη δεν ειχε καλο σημα, σχεδον ανυπαρκτο. Το κρεβατι ηταν σκληρο σαν σανιδα. Θα το συνηθισω ειπα και προσπαθησα να κοιμηθω. Αυριο ειναι μια αλλη μερα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου