Παντού υπάρχει ένας Ελληνας! Κλισέ, αλλά αλήθεια...

   Οι δύο πρώτες μέρες στο Nouakchott ήταν δύσκολες. Πολύ δύσκολες...
Η άγνοια πάνω στα θέματα υγείας, κουλτούρας και η "μαύρη καταιγίδα" ήταν η αιτία που μου δημιούργησε μεγάλη ανασφάλεια. Μαύρη καταιγίδα λέγοντας εννοώ την έλλειψη λευκών. Όπως ξαφνικά περνάς από τη λιακάδα στην μπόρα. Έτσι σε χτυπάει αυτή η αλλαγή εικόνων. Ειδικά για μια χώρα σαν την Ελλάδα που ο μαύρος πληθυσμός είναι ελάχιστος και δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες εικόνες. Πολύ σπάνια να δεις κάποιον λευκό εδώ, κι αυτόν σε καλά εστιατόρια η στο λόμπι κάποιου ξενοδοχείου. Βέβαια το συνηθίζεις μετά από κάποιες μέρες αλλά στην αρχή θέλει προσαρμογή. Νιώθεις κάπως παρείσακτος σε ένα περιβάλλον που δεν ξέρεις αν είναι εχθρικό ή φιλικό. Νιώθεις σαν να μπήκες απρόσκλητος σε ένα ξένο σπίτι. Σαν τη μύγα μες στο γάλα αλλά σε αντίθετα χρώματα. Μάλλον σαν την κάμπια μες στο κακάο(!!!). Λανθασμένα ευτυχώς. Οι άνθρωποι εδώ είναι φιλήσυχοι και καλόκαρδοι, με μια πρώτη εκτίμηση. Οι επόμενες αναρτήσεις θα έχουν πιο περιγραφικά στοιχεία.

   Το βράδυ της δεύτερης μέρας στον διάδρομο του ξενοδοχείου έξω από το δωμάτιο 108, το δωμάτιο μου, άκουσα αγγλικά σε άπταιστη Ελληνική προφορά. Βγήκα να δω και είδα έναν κύριο με τα γνώριμα μεσογειακά χαρακτηριστικα γύρω στα 50 και κάτι με μουστάκι να εξηγεί σε έναν νεότερο άνδρα ότι θα τον βοηθήσει σε ότι θέλει. 

"-Bonjour" λέω, 

"-Βonjour" μου απάντησε και μπήκα μέσα. 

   "Ρε λες?", σκέφτηκα. Μπα μάλλον από τη λαχτάρα μου να βρω κάποιον να με καθοδηγήσει θα μου φάνηκε για Έλληνας. 

   Την τρίτη μέρα το πρωί μετά το πρωινό, περίμενα τον Ζεμαλ να έρθει στο προαύλιο του ξενοδοχείου. Εκεί είδα έναν ξανθό ψηλό άνδρα γύρω στα 45, να πίνει τον πρωινό καφέ του και να μιλάει στο τηλέφωνο σε άψογα αγγλικά μάλλον με βόρεια προφορά. Πήρα το θάρρος να του μιλήσω μπας και με βοηθήσει λίγο. Ήταν ο Peter, Ολλανδός που ζει ήδη τρία χρόνια στη Μαυριτανία. Έχει δύο επιχειρήσεις μια στον τομέα του ψαριού και μια με οικοδομικά υλικά. Έμενε στο ξενοδοχείο για λίγες μέρες λόγω ανακαίνισης του σπιτιού του. Τον ρώτησα για τον κίτρινο πυρετό και την ελονοσία.

"-Μην ανησυχείς", μου είπε. "Δεν υπάρχει ούτε δείγμα εδώ. Εγώ δεν εχω κάνει καν εμβόλια."
Ανακούφιση!
"-Για περίμενε όμως", μου λέει, "εδώ υπάρχει άλλος ένας Έλληνας ο Ανδρέας!"
"-Εδώ στο ξενοδοχείο?"
"-Ναι, πριν λίγο ήταν εδώ. Κάτσε να του τηλεφωνήσω."
  
 Πόσο μεγάλη ήταν η τύχη μου? Το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στο χθεσινό βράδυ. Δεν έκανα λάθος. Αυτή ήταν Ελληνική προφορά! Πέντε χρόνια στην αγγλια είχα μάθει να την ξεχωρίζω από την πρώτη λέξη. Κι εγώ αυτή εχω άλλωστε.

"-Ελα Ανδρέα, κάποιος θέλει να σε συναντήσει κάτω στην είσοδο. Έρχεσαι ένα λεπτό?"

  
 Μέχρι να κατέβει ο κ. Ανδρέας ο Peter μου εξήγησε ότι δεν υπάρχει εγκληματικοτητα στη Μαυριτανία. "-Zero!" είπε χαρακτηριστικα, μηδέν.
   Αυτό ήταν. Μέσα σε 5 λεπτά μου 'φυγε όλη η ανασφάλεια, η σχεδόν όλη. Έμενε να το επιβεβαιώσει ο κ Ανδρέας και βέβαια να το δω και μόνος.

"-Καλημέρα είμαι ο Μάνος."

   Ο κ. Ανδρέας έμεινε μάλλον ξαφνιασμένος να με κοιτάει δυο στιγμές μέχρι να μου συστηθεί και να αρχίσουν οι εξηγήσεις εκατέρωθεν. Έρχεται εδώ από το 1975 για εμπόριο  ψαριών,  μια οικογενειακή παράδοση που συνεχίζει ο ίδιος. 

   Θα έμενε περίπου 10 μέρες ακόμη πράγμα πολύ βολικό για να απαντηθούν οι δεκάδες ερωτήσεις μου. Μου επιβεβαίωσε οτι μου 'χε πει κι ο Ολλανδός ότι δεν υπάρχουν εδώ εγκληματικοτητα και ασθένειες. Πρέπει όμως γενικά να είναι κανείς προσεχτικός ειδικά τον πρώτο καιρό μέχρι ο οργανισμός του να συνηθίσει το νεο περιβάλλον. Να μην τρως από πλανόδιους και να χρησιμοποιείς αντικουνουπικο με ένδειξη DEET. Τα κουνούπια τους βλέπεις, δεν είναι ίδια με τα ευρωπαϊκά. Επίσης ένα ισχυρό αντηλιακό είναι επιβεβλημένο.*

   Τις επόμενες μέρες τα απογεύματα μετά τη δουλειά συνάντησα αρκετές φόρες τον κ. Ανδρέα και μου εξήγησε πολλά πράγματα. Άρχισα να μαθαίνω λίγο την γειτονιά μου. Το τρίτο βράδυ με έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου πήγαμε στο σούπερ μάρκετ να βρω αντικουνουπικο. Δεν βρηκα εκεί, άλλα πήρα κάποια είδη πρώτης ανάγκης. στο ταμείο έδωσα 20 ευρώ και μου δώσανε ρέστα χωρίς να με κλέψουν. Παραξενεύτηκα. Τελικά μάλλον είναι καλά τα πράγματα εδώ. Μετα το φαρμακείο, στην επιστροφή για το ξενοδοχείο, ο υπάλληλος με ρώτησε αν καπνίζω. Αυτός καπνίζει Marlboro μου είπε. Κατάλαβα! Του έδωσα 1000 ουγγιες δηλαδή περίπου 3 ευρώ να πάρει ένα πακέτο τσιγάρα. Άλλωστε με βοήθησε πάρα πολύ ψυχολογικά καθώς αυτή ήταν η πρώτη μου φορά εκτός ξενοδοχείου.

   Η Παρασκευή είναι ήμερα προσευχής και το εργοτάξιο είναι κλειστό. Είναι η αργία μας. Μέχρι τις 12:00, στους δρόμους γίνεται χαμός. Μετα αποσύρονται όλοι για να προσευχηθούν στα τζαμιά και ερημώνει σχεδόν η πόλη μέχρι το απόγευμα.

Το μεγαλο τζαμι οπου τις Παρασκευες επικρατεί το αδιαχώρητο μετα τις 12:00

   Την πρώτη μου Παρασκευή στο Nouakchott, με πήρε "αγκαζέ" ο κ. Ανδρέας και με γύρισε στην πόλη. Πήγαμε πρώτα για ένα εσπρεσσακι στον 10 όροφο ενός εμπορικού κτηρίου δίπλα στο μεγάλο τζαμί στο κέντρο της πόλης και μόλις 10 λεπτά περπάτημα από το ξενοδοχείο μας, που στους πάνω ορόφους λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο και καφετέρια. Από κει βλέπεις σχεδόν όλη την πόλη αν έχει καθαρή ατμόσφαιρα, πράγμα σπάνιο.

Κοιτωντας δυτικα απο τον δεκατο οροφο

Στο βαθος διακρινεται το εθνικο σταδιο της Μαυριτανιας, κατι σαν ΟΑΚΑ,
με πλαστικο ταπητα φυσικα.

   Μετα πήγαμε στο Frisco** για φαγητό, ένα Λιβανέζικο εστιατόριο με ωραίο περιβάλλον και πολύ ωραία πιάτα. Δεν με άφησε να πληρώσω τίποτα. Του χρωστάω πολλά, όχι μόνο ένα γεύμα γιατί χωρίς τη βοήθεια του θα ήμουν πολύ πολύ χειρότερα! Ελπίζω να ανταποδώσω με κάποιον τρόπο. Έφυγε σε λίγες μέρες. Θα επιστρέψει μάλλον μου είπε τέλη Μαρτίου.

Το εσωτερικο του Frisco, ενα πολυ ευχαριστο και δροσερο περιβαλλον

Καλαμαρια με γαριδες συνοδευμενα με ρύζι και λαχανικα. Τιμη 4000 ουγγιες

*Σημείωση προς ταξιδιώτες: Ο καιρός στο Νouakchot ακολουθεί ένα σταθερό μοτίβο. Το πρωί και το βράδυ δροσιά με 20 βαθμούς περίπου και από τις 11:00 μέχρι τις 16:00 ανεβαίνει πολύ η θερμοκρασία κι απότομα στους 30-35 για τον Μάρτιο. Το χειρότερο όμως είναι η ηλιακή ακτινοβολία, που γι αυτές τις ώρες πολλαπλασιαζει την ισχύ της 7-8 φορές, δηλαδή από 1.5 UV index σε 9 UV index,  με αποτέλεσμα να χρειάζεται ένα πολύ ισχυρό αντηλιακό 50αρι τουλάχιστον, ακόμα και για μένα που δεν με λες και άσπρο...

**Σημείωση προς ταξιδιώτες: To Frisco στο tripadvisor

http://www.tripadvisor.com/Restaurant_Review-g293815-d5926225-Reviews-Frisco_or_Le_Frisco-Nouakchott.html